مقایسه قوم سامی (اعراب ) با آریائیها

مقایسه خصوصیات اخلاقی آریائی ها با نژاد سامی (اعراب):

اسلام یک دین سامی است و لذا بسیاری از خصوصیات قوم سامی را دارا است. 

این خصوصیات که حاصل شرایط جغرافیائی / تاریخی و اقتصادی –اجتماعی قوم سامی است – در فرهنگ و هنر و دین آنان نیز تبلور یافته است.

مقایسه قوم سامی با آریائیها:

قوم سامی:  عموما" قومی تند و زود خشم و حساس و تیز است.  اختلاف میان هندی و عرب این حقیقت را آشکار می نماید.

هندی:  که برجسته ترین خصال قوم آریائی را دارد- با همه حساسیت ها و دقت ها و ریزه کاریهایی که در اندیشه و خیالش هست ( و این در مذهب /فلسفه / هنر و موسیقی اش هویداست ) اساسا" انسانی آرام و صبور است.

برعکس قوم سامی ( عربها ):  انسانی است متلاطم / مهاجم / تند / آشفته و نا آرام !!

شادیش تند – خشمش تند- غمش تند- کینه اش مانند قضاوتش تند – جنگش تند- رقصیدنش هم تند آست (رقص عربی )

و... خصوصیات یک عرب عموما" با تندی توام است .

سامی اساسا" قومی تند و سریع و شتابزده است .

موسیقی و رقص عربی نیز (که در بالا اشاره شد) از این خصوصیت او حکایت می کند- در این مورد مشهورترین و جهانی ترین ترانه عرب ( یا مصطفی یا مصطفی ... ) را می توان بیاد آورد (چقدر آهنگهایشان تند نواخته میشه)

اضافه شده خودم از روی بعضی مقالات و کتابهای مستند:

غذاهای عربی:  سخت و تلخ و بد بو و بعضا" متعفن است ( اعراب هنوزم سوسمارمتعفن و گوشت سخت را میخورند!!)

 سوسمار ها را از حفره های بیابانهایشان بیرون کشیده تکه تکه کرده و لای پلو میگذارند و میخورند یعنی سوسمار پلو میخورند!! ( این پلو را هم بعد از حمله به ایرانیان از ما یاد گرفتند / عکسهایش را تماما" دارم!!)
غذاهای ایرانی:  تماما" نرم و شیرین و خوشمزه هستند

میوهایشان : فقط خرمای گرم است حتی از میوه های ناحیه گرمسیری که موز و نارگیل است درآنجا خبری نیست

میوه های ایرانیان:

همه جور میوه خوشمزه در این مملکت پیدا میشود رنگ و ارنگ و گوناگون :

 انجیز- هلو- زالزالک سیب- انار- گیلاس-گلابی و ...

وسعت جغرافیائی عربستان: همگی میدانیم عربستان چند کیلو متر است

وسعت جغرافیائی ایران:اینرا هم میدانیم ایران چقدر بزرگتر است از عربستان

آب و هوای عربستان: گرم و خشک و سرزمینی بدون آب آشامیدنی گوارا (آب را هنوز هم از خارج میآورند)

عربستان سرزمین پر از سنگ و بدون خاک است ( خاک را هم از خارج وارد میکنند)

آب و هوای ایرانمان: دارای چهار فصل متنوع هستیم با انواع خاکهای خاصلخیز برای کشت و زرع

اعراب همه چیزشان غلط و شتابزده و ترسناک است همه چیزشان!!

غذاهای ایرانیان:

باقالی پلو لوبیا پلو و انواع خورشهای نرم و لطیف و غیر متعفن است.

نام کشورشان هم کوتاه و سه حرفی و  تند ادا میشود: عرب

نام کشورمان :  دارای 5 حرف و کشیدگی دارد: ایران

نژاد ایرانیان: آریائی

نژاد اعراب: سامی (کوتاه و شتابزدگی اینجا هم است!!)

اسم های آریائی در تلفظ آرام / سنگین (نرم و لطیف) خاطر جمع و با دوام هستند مانند:

جمشید -  داریوش -  سیروس – مهرداد – اشکانیان – هخامنشیان و ...

اما اسامی سامی را باید زود تلفظ و زود تمام کرد!!

راحت و آرام و با دوام و طمانینه نمی توان آنرا تلفظ کرد!!

( انگار کسی همیشه دنبالشان کرده در همه چیز عجله دارند)

به مقایسه و معادل کلمات زیر توجه کنید:

• عربی: قلم
• فارسی:کلک
• عربی: ورق
• فارسی: برگ
• عربی: عنق
• فارسی گردن
• عربی: نسب
• فارسی: تبار
• عربی: شجر
• فارسی: درخت
• عربی: عمل
• فارسی: کردار
• عربی: فوق
• فارسی: فرازعربی: طرف
• فارسی: سوی – سمت
• عربی: قسم
• فارسی : سوگند
• عربی طیران:
• فارسی پرواز
• عربی:غنم
• فارسی: گوسفند

** زبان فارسی نرم و لطیف است (همانطور که در بالا گفته شده ) و معلوم است از مردمی در ناحیه چهارفصل کره زمین است.  و عربی زمخت و خشن و زبر است و معلوم است زبانی از مردمی در ناحیه گرمسیری کره زمین است.

** اعتقادات:

هم آریائی و هم سامی معتقدند که در پایان هردوره یک مرد بزرگ و یک منجی ظهور خواهد کرد.

فرق این دوره ها:

این دوره نزد آریائی ها هزار سال است و نزد سامی ها(اعراب) صد سال

 ( این عربها میخواهند تند کارها را تمام کنند گویا کسی دنبالشان کرده)

*  بطور کلی مقایسه اختلافات: 

 سامی مطلق اندیش و مطلق بین استو آریائی ها نسبی بین و نسبی اندیش است .

سامی یک بعدی است و آریائی ها چند بعدی فکر میکنند

بقول نیکل سون:

سامی درخت را می بیند و نه جنگل را اما آریائی ها هم جنگل را میبینند و هم درخت را

*مقایسه دو پهلوان ایرانزمین و پهلوان عرب:

پهلوان ایرانیان:

رستم  فرخزاد و رستم دستان (هردو جوانمرد)

پهلوان عرب:

خالد بن ولید – پهلوان خشن و تند و خونریز

** تجلی همین تفاوت را روحی و معنوی را می توان در ادبیات داستانی اقوام آریائی و سامی نیز مشاهده کرد.

 مثلا": لیلی و شیرین:

لیلی پرورده جامعه ای است که عاشق شدن و دلباختن را آغاز انحراف و فحشا می داند !!

در محیطی اینچنین دشوار یک لبخند محبت آمیز دختر گناه کبیره و یا داغ ننگی بر جبین حیثیت افراد خانواده قبیله می تواند باشد!! اما در دیار شیرین:  منعی برای معاشرت و مصاحبت زن و مرد نیست. 

پسران و دختران هم مینشینند و با هم به گردش و شکار می روند و با هم در جشن ها و میهمانی ها شرکت می کنند .

قیم و سرپرست شیرین زنی است از جنس خودش:

 آشنا با دلداگی و حالات عاطفی دختران جوان

 اما وضع لیلی چنین نیست:

او محکوم محیط حرمسرائی تازیان است و جرایمش بسیار:

یکی آنکه زن بدنیا آمده و چون زن است از هر اختیار و انتخابی محروم است!!

گناه دیگرش :  زیبائی و زندگی در محیطی است که بجای تربیت مردان به محکومیت زنان متوسل می شوند و برای آنکه کار عاشقی به رسوائی نکشد لیلی را از درس و مدرسه محروم می کنند تا چشم مرد به رسوائی نکشد لیلی را از درس و مدرسه محروم می کنند.  تا چشم مرد به جمالش نیفتد (بیچاره دختری که در عربستان بدنیا بیآید)

در دیار لیلی حکومت مطلق با خشونت است و مردانگی به قبضه شمشیربسته است حتی به مراسم لطیفی چون خواستگاری هم با طبل و جنگ و تیر و خدنگ می روند !!

اما در فضای داستان شیرین:

ارزش ها بکلی متفاوت است .

 در دیار لیلی اثری از مدارا و مردمی نیست همه خشونت و عقده گشائی است.

در سرزمین شیرین:

مداراست و مردمی و ملاطفت و گذشت.

فرق بین پیامبران سامی و آریائی (نیز چنین است):

داستان پیغمبران آریائی داستان اندیشیدن / گوشه گیری / عشق ورزیدن پنهان و ریاضت آرام و خاموش است. 
نمونه اش: بودا و زردشت

داستان پیغمبران سامی:

اما داستان خون و جهاد و قیام و کشتار و در هم کوبیدن است.
نمونه اش: موسی و محمد

(عیسی این میان مرد بسیار مهربانی بوده / اگرچه اوهم خود آزار بوده7

(بن مایه های این قسمت:

از: بازشناسی هویت ایرانی – اسلامی از علی شریعتی ص 265-277

سیمای دو زن (براساس داستان شیرین و لیلی نظامی گنجوی) از: علی اکبر سعیدی سیرجانی ص 7-34

مقاله نادر نادرپور در تفاوت عرفان ایرانی با ادیان سامی (یهودیت/مسیحیت و اسلام) و تفاوت ادیان سامی با ادیان آسیائی (برهمائی/بودائی و زردشتی) – نشریه مهرگان شماره 3 – پائیز 72 ص 42-43 و 45

نه شرقی نه غربی /انسانی عبدالحسین زرین کوب ص7)

بنابراین:

اسلام بخاطر سرشت سامی خود – اساسا" دینی خشن /تند و مهاجم است.

 بطور مثال :

اینکه در قران آنهمه به جهاد و قتال تاکید شده برای اینست که :

اسلام خیر را اساسا" در شمشیر میبیند و در نگاهش قدرت و شوکت تنمها در سایه شمشیر بدست میآید!!

الخیر کله فی السیف و تحت ظل السیف و الاتقیم الناس الا با لسیف!!

*** محمد بن عبدالله معتقد بود:

من با شمشیر فرستاده شده  ام و آنچه نیکوست در شمشیر و با شمشیر است ... من فرستاده شده ام تا درو کنم نه بکارم!!

 

ولی زردشت چه کاره بود و چه میگفت:

زردشت همیشه از کاشتن حرف زده / اصلا" زردشت شغلش هم کاشتن بوده و دهقان بوده)

بن مایه های این قسمت:

از: البیان و البیین جاحظ جلد 1 ص159 تاویل مختلف الحدیث ابن قتیبه : جلد 4 ص 149 تفسیر طبری و سوره الحجرآیه 14 و سوره البروج آیه 32 و سیمای محمد از علی شریعتی ص 80

و یا بهشت زیر سایه شمشیرهاست!! شمشیر ها کلید بهشت اند

( ازنهج الفصاحه سخنان حضرت محمد ص 115 - حدیث 576 و ص 280 حدیث 1787

در دنباله سخن:

چنین عقیده هائی بیانگر اهمیت قهر و خشونت و نقش شمشیر در استقرار قهر و خشونت و نقش شمشیر در استقرار و قوام اسلام است.

در خاتمه سخنی از عایشه زن پیغمبر که نیز او تاکید میکند:

چشم پیغمبر بر هیچکس نمی گریست !! وقتی غمش سخت می شد ریش خود را می گرفت (دلش چقدر سنگ بوده)

(بن مایه های این قسمت:

تاریخ طبری جلد 3 ص1092

و همچنین مقایسه کنید با سیمای محمد از دکتر علی شریعتی صفحه 55

برداشت:

از کتاب ملاحظاتی در تاریخ ایران

از علی میرفطروس

 این مطلب به تاریخ پنج شنبه اورمزد شید 2 اردیبهشت ماه 2569شاهنشاهی برابر با

2اردیبهشت ماه 1389شمسی تحمیلی تازی و تازی پرستان نوشته شد.